بررسی آلوایمونیزاسیون در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور شهرستان زاهدان در سال ۱۳۸۰

سابقه و هدف: افزایش نیاز به خون یکی از مشکلات عمده بیماران تالاسمیک می باشد. یکی از دلایل مهم آن آلوایمونیزاسیون است که نتیجه واکنش سیستم ایمنی به آنتی ژن های بیگانه می باشد. بر اساس برخی مطالعات، شیوع آلوایمونیزاسیون در بیماران تالاسمیک 5 تا 21 درصد می باشد. آلوایمونیزاسیون موجب کاهش عمر گلبول های قرمز می شود، لذا نیاز به تزریق خون را افزایش می دهد. هدف این مطالعه بررسی فراوانی آلوایمونیزاسیون تعیین نوع آنتی ژن مسبب و بر این اساس افزایش طول عمر گلبول های قرمز با تزریق خون های متجانس و برنامه ریزی درمان های دارویی مناسب در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور زاهدان می باشد. ضمنا اهداف فرعی این طرح بررسی ارتباط آن با اندازه کبد و طحال، جنس، سن، گروه های خونی و میانگین هموگلوبین سالانه بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه 163 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور نیازمند به حجم های بالای خون (>240 cc/kg/yr) بدون در نظر گرفتن سن، جنس، دریافت خون با یا بدون فیلتر، از نظر آلوایمونیزاسیون به روش های محیط سرم فیزیولوژیک، محیط آلبومین 22 درصد و فاز آنتی هیومن گلوبولین با معرف اسکرین (o-cell) بررسی شدند. بررسی آلوایمونیزاسیون در تمامی بیماران مورد مطالعه ما منفی بود. با هماهنگی سازمان انتقال خون استان، نمونه های سرمی 96 بیمار جهت بررسی بیش تر به سازمان انتقال خون رفرانس تهران ارسال گردید و آزمایش panel بر روی آنها انجام گردید که نتایج حاصله آن مرکز نیز منفی بود. یافته ها: علی رغم دقت به عمل آمده و تکرار آزمایش ها، هیچ موردی از آلوایمونیزاسیون دیده نشد.استنتاج : بر خلاف مطالعات قبلی که شیوع آلوایمونیزاسیون را در بیماران مبتلا به تالاموسی، 5 تا 21 درصد گزارش کرده بودند. ما در این بررسی به چنین نتایجی نرسیدیم که با توجه به دو بار انجام آزمایش در مراکز انتقال خون به روش استاندارد و منتفی بودن احتمال اشتباه آزمایشگاهی، در توجیه این نتیجه، موارد زیر می تواند مطرح باشد: تشابه آنتی ژنی بین جمعیت دهنده و گیرنده خون در جمعیت بسته استان سیستان و بلوچستان، تفاوت توانایی پاسخ به آلوآنتی ژن ها که توسط ژن های ایمنی تنظیم می شوند به واسطه احتمال سیستم خاص hla در این منطقه، مقاومت سیستم ایمنی به دلیل شروع تزریق خون در سن زیر یک سالگی در 25، 93% بیماران و احتمال وجود آنتی ژن های فرعی گروه های خونی که ایمونوژنیسیته پایینی دارند.